Indian Style

Hallo lieve leesvriendjes!

Hier is dan mijn eerste beloofde verslag vanuit het Verre Oosten! Tot nu toe alles overleefd. Nog niet een keer aan de schijt geweest en slecht hebben we ons ook nog niet gevoeld. Dat is dan al een pluspunt nietwaar?

Goed, onze reis begint in de hectische stad Mumbai. We kwamen er aan in het midden van de nacht en toen we uit het vliegveld liepen hebben we allebei toch maar een schietgebedje gedaan dat we de eerste nacht mochten overleven. Het begon al met het zoeken naar de juiste taxi, daar begon het bedelen van de eerste Indier al. Taxi gevonden en door de buitenwijken van Mumbai gereden waar tientallen mensen op straat lagen te slapen en al heel wat slumdog-achtige huisjes gezien. De taxi reed als een malle en ook om 5 uur snachts toetert iedereen er gewoon op los. Ach ja, uiteindelijk bereikte we levend en wel ons hotel. Lekker geslapen en sochtends (oke, zeg 2 uur smiddags) kwamen we als bange hondjes uit ons hotel. Wat een mensen, wat een chaos! Toch viel het ons de tweede dag al mee en waren we een beetje gewend. De verhalen die we van tevoren hoorde over een stinkstad, zwervers en mensen die alleen maar geld van je willen, viel allemaal best mee. We werden nog aangsproken door een stel schattige schoolmeisjes die ons, denk ik, een stel vieze woordjes hadden geleerd.

Na twee dagen Mumbai, hadden we het hectische leven wel weer gezien en pakte we de trein richting Goa. Ookal waren we 3 kwartier voordat de trein vertrok op het juiste perron, alsnog hadden we hem bijna gemist. Rara, hoe kan dat? De eerste les die we geleerd hebben is dat Indiers beter 'yes' kunnen zeggen, dan 'I dont know'. Aan 3 verschillende mensen vroegen we of we bij de juiste wagon stonden en ze zeiden allemaal 'yes'. Zo nog aan meer mensen gevraagd en niemand kon ons uiteindelijk leiden naar onze 1ste klas airconditioned coupetje. Niet zo superdelux als je in Europa zou zien, maar we hadden een kamertje voor alleen ons tweeen, omdat we hoorden dat vrouwen nog wel eens betast konden worden. Ook deze verhalen vallen ons wel mee, pas nu we in de hoofdstad van Goa zitten merken we dat we aangestaard worden en dat mannen te vaak wat van je willen. Af en toe voel je je echt een superster (niet altijd even leuk). Vandaag vroeg nog een hele familie of we misschien met hun op de foto wilden. Hup, ik kreeg een van de babys in de hand gedumpt en lachen allemaal! Super grappig.

Maar goed, toen we met de trein na 14 uur in Margoa aankwamen besloten we naar een kustplaatsje, Benaulim, te gaan en daar in ieder geval 1 keer te overnachten. Uiteindelijk was het een prima hotel en een vet relaxed plaatsje en bleven we 3 dagen. Ook hier hebben we de eerste dag een tweede les geleerd: vrouwtjes op het strand die aardig tegen je doen, willen je alleen maar wat verkopen. De eerste keer dat een Indisch vrouwtje een erg leuk gesprek met ons aanknoopte, dachten wij dat ze in een bar werkte en misschien ons aan het proppen was. Na een kwartier gekletst te hebben werden we gevraagd of we misschien even in haar winkeltje wilde kijken. Die was hier dicht bij. Tweehonderd meter verder, ergens tussen de duinen, haalde ze een plastic zak uit een bosje met haar goedje. We moesten op onze hurken gaan zitten om niet gezien te worden. Omdat we ons zo ongemakkelijk voelde en echt niet van haar afkwamen heeft liesbeth toch maar een mooi doosje van haar gekocht en hebben we nooit meer (van al die 100 vrouwtjes die op het strand wat willen verkopen) gekocht.
Op de tweede avond gingen we wat eten in een strandtentje, waar het erg druk was. Daarom vroegen twee kerels (Pool en Indier)of ze misschien bij ons mochten zitten omdat er geen plaats was. De avond eindigde heel wat uren en Kingfisher (lokaal bier) later en onze Poolse vriend troffen we 2 dagen later in Palolem (DE strandlocatie van Goa). In Palolem hebben we een beetje gechilled en zijn gister vertrokken naar de hoofdstad, waar we nu nog zijn. Vandaag de hollandse gewoontes een beetje tot leven gehouden en gefietst naar Old Goa waar we lekker cultureel kerkjes hebben bezocht.

Ik was stiekem toch een beetje bang voor wat me hier in India te wachten stond, voornamelijk door allen verhalen die ik gehoord en gelezen had. Tot nu toe valt me alles nog mee. Ja, er ligt hier veel afval op straat, ja, het stinkt hier meer (al denk ik dat ik met mijn gezweet hier vrij veel aan meewerk :p) en ja, de mensen blijven je lastig vallen. Maar ik ben blij dat ik met eigen ogen kan zien en meemaken hoe het nou echt is. En in het echt is het, tot nu toe, zeer leuk, mooi, speciaal, en lekker anders dan Nederland.

Geniet lekker van het weer daar en ik zeg: tot de volgende villa!

xxxx