indian style continues

Hoi mensen in het koude kikkerlandje,
Zwetend in een internetcafe zal ik maar eens eventjes iets van ons laten horen. Josine had verteld dat we in Panjim waren, een stad die in de Lonely Planet beschreven stond als 'erg bijzonder met Portugese invloeden'. Jammer genoeg zijn we het niet altijd met de lonely planet eens en viel de stad n beetje tegen. We konden pas na drie dagen een bus naar onze volgende bestemming krijgen. De eerste twee dagen zijn we goed doorgekomen, maar de laatste dag, toen onze bus om 8 uur 's avonds vertrok en we al om half 9 's ochtends uit moesten checken, hebben we ons echt stierlijk verveeld. We waren dan ook blij toen we onze 'overnight sleeperbus' instapten. Het zag er allemaal erg gezellig uit: een bus vol met bedjes. Josine en ik lagen gezellig samen op een ietwat smerig ogend, niet al te breed, niet al te lang matrasje. De nacht was, tja, hoe zullen we het zeggen, bijzonder. We werden aan een stuk door op en neer geslingerd in het te krappe bed en het kabaal van de rammelende bus was echt gigantisch. Het tochtte overal en er liepen kakkerlakken bij ons hoofd. Kortom: een groot avontuur. We vonden het niet erg toen we 's ochtends eindelijk onze bestemming bereikten. We waren aangekomen in Hampi, een erg bijzonder plaatsje. We stapten uit op een breed zandpad, omgeven door de pilaren van een oud gebouw. We werden begroet door een groepje apen en natuurlijk riksha-drivers die ook om 6 uur 's ochtends hun diensten willen verkopen (zucht). Op straat ontmoetten we een westerse vrouw en zij bracht ons naar het hostel waar zij verbleef. De rest van de dag rustten we uit en wandelden we voorzichtig door de meest bijzondere omgeving. Ik keek mijn ogen uit en was meteen verliefd. Het landschap bestaat er uit enorme keien die grote bergen vormen en waartussen zich af en toe oude tempels bevinden. We zijn er drie dagen gebleven en hebben ontzettend genoten van de omgeving en de rust. we hebben wandelingen gemaakt door de prachtige natuur naar uitgestorven tempels. Soms kwam je gewoon niemand tegen, behalve misschien een boze koe (die Josine aanviel; ze heeft er een blauwe plek van op haar arm!). Als er zoiets moois in Europa zou zijn, zou het meteen helemaal uitgemolken worden en het er krioelen van de troeristen, maar hier niet. Voor je gevoel was er niemand.
De tweede dag besloten we de rivier waar Hampi aan ligt over te steken. We liepen naar de rivier, waarin ze een grote steen aan het wassen waren. Toen we dichterbij kwamen bleek die steen opeens een olifant te zijn, kei leuk! Met een klein motorbootje brachten ze ons naar de overkant. Daar bezochten we een kleine tempel met veel aapjes op een berg met een prachtig uitzicht en daarna begon het opeens te stortregenen! Het hield maar niet op, waardoor de boten besloten dat het welletjes was geweest, en we niet meer terug konden naar Hampi. De enige manier om er toch te komen, was via een brug, die 55 km verderop lag. Omdat Josine en ik natuurlijk zuinige Hollanders zijn, weigerden we de 13 euro die de riksha-drivers ons vroegen voor de rit terug, te betalen. We namen daarentegen de bus (en moesten wel 3 keer overstappen) en kwamen uitendelijk 4 uur later aan in Hampi. Wat hebben we gelachen!
Vanuit Hampi namen we de volgende dag de bus naar Hospet, vanuit waar we de nachttrein namen naar Mysore. We hadden een bedje geboekt in de 'sleeperclass' (met z'n zessen in n gangetje 3 boven elkaar slapen, zonder airco en open ramen). De avond begon super gezellig met een leuke vrouw die op weg was naar een bruiloft en veel te vertellen had en een Indiase man die veel van de wereld gezien had. Toen het tijd werd om te gaan slapen was ik echter minder blij. Ik lag daar op het bovenste bedje, starend naar het plafond met wel 5 kakkerlakken die ik gelijktijdig vanuit mijn ooghoek naar mijn hoofd kon zien wandellen. Het was echt ieuw!! En Josine lag naast me, met haar mp3 spelertje in, oogjes toe, heerlijk relaxt naar de muziek te luisteren, alsof er niks aan de hand was. Ik heb eerst een tijdje wakker gelegen, en dacht echt: f*ck, dit kan ik niet! Dit kan ik echt niet aan! Maar uiteindelijk wist ik me er enigzins overheen te zetten en viel ik in slaap. Toch kan ik zeggen dat we allebei erg blij waren toen we in Mysore waren. Hier hebben we twee daagjes rondgewandeld en het hoogtepunt, het paleis bezocht, en is Josine flink aan de racekak geraakt (waarschijnlijk was de boosdoener een te vettig restaurantje waar we gegeten hebben).
Josine en ik hadden allebei niet zo heel veel met Mysore. Het was maar weer gewoon een druk stadje. We waren toe aan wat rustigers, en vertrokken naar een kleine organische boerderij vlakbij Madikeri. Het was er heerlijk! We hebben er erg leuke mensen ontmoet, een rondleiding gehad over de plantages ('oh, daar komt koffie vandaan!'), en veel leuke wandelingen gedaan waar we leeg werden gezogen door bloedzuigers. Het was jammer dat na twee nachtjes het geld er te hard doorheenvloog en we toch echt weer verder moesten.
We zijn nu in Manathavady, maar daarover vertelt Josine de volgende keer meer!
Bla bla, wat een lang verhaal!
x Liesbeth